Сяргей Пятровіч Сахараў — фалькларыст і этнограф, праца і талент якога годна паслужылі справе вывучэння народнай творчасці беларусаў.

Навуковая і даследчая спадчына С.П.Сахарава дастаткова шырокая і разнастайная: тут і навукова-папулярныя нарысы, прысвечаныя старажытнай Полаччыне (у тым ліку важным гістарычным асобам — князёўне Еўфрасінні Полацкай і князю Усяславу Брачыславічу), і даследчыя працы пра беларускіх фалькларыстаў Е.Р.Раманава, М.Я.Нікіфароўскага, П.В.Шэйна і іншых. Аднак найбольш каштоўным скарбам у навукова-даследчым рэчышчы С.П.Сахарава з’яўляюцца яго чатыры выпускі фальклорных матэрыялаў.

Збіраць і публікаваць беларускі фальклор навуковец пачаў яшчэ ў першай чвэрці ХХ ст., і ўжо у 1940 г. свет пабачыў першы выпуск фальклорна-этнаграфічных матэрыялаў «Народная творчасць латгальскіх і ілукстэнскіх беларусаў» (вып.1, 1940; 414 песень і нотных запісаў). Выпускі 2–4 уключаюць у сябе сабраныя казкі, паданні, легенды, прыказкі, прыпеўкі, дзіцячы фальклор і інш. Аднак тры апошнія выпускі не былі выдадзены. Самі рукапісы фальклорна-этнаграфічных матэрыялаў і літаратурна-публіцыстычнай спадчыны С.П.Сахарава захоўваюцца ў архівах Беларусі, Літвы і Латвіі. Значная колькасць матэрыялаў надрукаваная ў розных тамах серыі «Беларуская народная творчасць».

У дадзенай публікацыі падаюцца празаічныя творы (былічкі, казка, вуснае апавяданне з казкавымі элементамі, прычым у літаратурнай апрацоўцы), якія захоўваюцца ў Архіве Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору НАН Беларусі (ф.9, воп.3, спр.13, ч.І, дад.2) і з розных прычын да гэтага часу не публікаваліся.