Девушка с замчища (Дзяўчына з замчышча, Zamczysko)
Белорусская быличка из собрания М.Федоровского
У нашай рэчцы, што цячэ каля старадаўняга замчышча, людзі часта знаходзяць залатыя і срэбраныя грошы. А на вяршыні замчышча ўночы можна ўбачыць таямнічыя белыя і чырвоныя агеньчыкі. Кажуць, гэта дае пра сябе знаць зачараваны скарб.
Аднойчы ўлетку хлопцы прыгналі сюды на начлег коней. Пад раніцу, калі зусім дагарэла вогнішча, да іх невядома скуль падышла прыгожая дзяўчына з грабеньчыкам у руцэ і давай прасіць:
— Расчашыце мяне!..
Але ж яны так перапалохаліся, што ўсе да аднаго паўцякалі ад прыгажуні. Бывалыя людзі пасля казалі, што гэта ім, дурням, зачараваны скарб прасіўся ў рукі, але яны адмовіліся ад незлічонага багацця (689: с.3; 865: с.414, №739).
В нашей речке, что течет возле старинного замчища, люди часто находят золотые и серебряные деньги. А на вершине замчища ночью можно увидеть таинственные белые и красные огоньки. Говорят, это дает о себе знать заколдованный клад.
За адну вярсту ад вёскі Цераховічы Лыскоўскай воласці Ваўкавыскага павету i цяпер знаходзіцца невялікі гай, пра які ў памяці мясцовых жыхароў захавалася такое паданне. Адзін чалавек, Янка, праязджаў каля гаю ў саму поўнач. Калі ён наблізіўся да акопаў, якія відаць i зараз, дык убачыў вялікую жалезную скрыню, а па абодвух баках яе — двух сабак на ланцугах; на скрыні сядзела дзяўчына i часала валасы, ад якіх шугаў агонь. Дзяўчына з слязьмі стала прасіць Янку падысці да яе i распутаць валасы. За гэта яна абяцала зрабіць яго шчаслівым на ўсё жыццё i сказала, што злыя сабакі не крануць яго. Здзіўлены i спалоханы Янка не адважыўся, аднак, падысці да дзяўчыны, a кінуў ёй свой пояс, каб мацней прывязаць сабак.
Але толькі пояс крануўся дзяўчыны, скрыня загрымела, бразнулі ў ёй грошы, i дзяўчына адчайна войкнула i добра чуваці было, як вымавіла:
— Праклята твая душа адныне да веку, што ты мяне зачапіў: мучылася я сто рокаў, буду мучыцца i яшчэ столькі жа, але i ты не ўваскрэснеш.
Примечание:
Запісана навучэнцамі Свіслацкай настаўніцкай семінарыі Тараскевічам і Габроўскім у вёсцы Цераховічы Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні. Надрукавана П.В.Шэйнам у 1893 годзе.
Записано учащимися Свислочской учительской семинарии Тараскевичем и Габровским в деревне Тереховичи Волковысского уезда Гродненской губернии. Опубликовано П.В.Шейном в 1893 году.
Longitude:
24.5053
Zoom:
6
Latitude:
52.8942
Культурно-географическая классификация существ:Культурна-геаграфічная класіфікацыя істот:Kulturalno-geograficzna klasyfikacja istot:Культурно-географічна класифікація істот:Cultural and geographical classification of creatures:
Калісьці дзедзіч сумежных Плужын, да якіх і возера Свіцязь належала, наслухаўшыся страшных народных паданняў пра тыя воды, што яны населены духамі і ніхто беспакарана не можа зазірнуць у глыбіню тых вод, загадаў зрабіць аграмадны невад: два чаўны. Пасвенціўшы ўсё гэта ў ксяндза, з недалёкага Цырына запусціў сеці ў возера. Цягнуць невад, і замест рыбы з'яўляецца з матні чароўная постаць жанчыны.
Примечание:
Świteź: Księga pamiętkowa na uczczenie setnej rocznicy urodzin Adama Mickiewicza — Warszawa, с.72-73. Запісаў A.Ельскі ў вёсцы Замосце пад Мінскам (зараз у Пухавіцкім раёне).
Адна са шматлікіх народных легенд аб патануўшых гарадах, у даным выпадку дапасаваная да возера Свіцязь, на месцы якога некалі нібыта стаяў горад.
Свiцязь — адно з прыгажэйшых беларускіх азёр. Знаходзіцца на тэрыторыі Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці, у маляўнічай мясцовасці, сярод марэнных узгоркаў Навагрудскага ўзвышша. Гэта возера звязана з памяццю вялікага беларускага і польскага паэта Адама Міцкевіча. На яго берагах паэт напісаў многа цудоўных твораў i сярод ix такія, якія ўслаўляюць прыгажосць самога возера (балады «Свіцязянка» i «Свіцязь»).
Плужыны — панскае ўладанне (зараз вёска ў Карэліцкім раёне Гродзенскай вобласці).
Цырын — суседняе з ім мястэчка (зараз аграгарадок ў Карэліцкім раёне Гродзенскай вобласці).
Князі Туганы — уладары легендарнага горада Свіцязь.
Świteź: Księga pamiętkowa na uczczenie setnej rocznicy urodzin Adama Mickiewicza — Warszawa, с.72-73. Записал A.Ельский в деревне Замостье под Минском (сейчас — в составе Пуховичского района).
Одна из многочисленных народных легенд о затонувших городах, в данном случае связанная в озером Свитязь, на месте которого некогда якобы стоял город.
Свитязь — одно из красивейших белорусских озер. Находится на территории Новогрудского района Гродненской области, в живописной местности, среди моренных холмов Новогрудской возвышенности. Это озеро связано с памятью великого белорусского и польского поэта Адама Мицкевича. На его берегах поэт написал много прекрасных произведений и среди ниx такие, которые прославляют красоту самого озера (баллады «Свитезянка» и «Свитязь»).
Плужыны — панское имение (сейчас деревня в Кареличском районе Гродненской области).
Цирин — соседнее с ним местечко (сейчас агрогородок в Кореличском районе Гродненской области).
Князья Туганы — владельцы легендарного города Свитязь.
Longitude:
27.6906
Zoom:
6
Latitude:
53.5681
Культурно-географическая классификация существ:Культурна-геаграфічная класіфікацыя істот:Kulturalno-geograficzna klasyfikacja istot:Культурно-географічна класифікація істот:Cultural and geographical classification of creatures:
Калі тое было? A хто ж яго згадае! Mo яшчэ ў тыя незапамятныя часы, калі рака Сакалда тут плыла тым пакручастым старым рэчышчам, што цяпер Зэглерыхай завуць?
Каля лясной рачулкі Ланкі, усё ў адным месцы, кожны год позняй восенню, што ні вечар, агонь нейкі людзям яўляўся. Выкаціцца недзе з гушчавіны на палянку пад старыя дубы i круціцца. То падбяжыць, то падскочыць i аж зіхаціць рознымі колерамі.
Старыя людзі, угледзеўшы гэтае дзіва, меркавалі:
— Няйнакш, у закапаным скарбе золата пераліваецца. Багата яго, пэўна, там, калі агонь такі вялікі ды іскрысты. — Падумаўшы, перасцерагалі маладых: — Няпраўдай гэты скарб заклад зены i таму смерці патрабуе.
Доўгі час яўляўся той агонь, але ніхто з тутэйшых не наважыўся шукаць ды адкопваць той скарб.
Примечание:
Запіс i апрацоўка М.Гайдук, Падляскае ваяводства.
Першая публікацыя: Зорка (газета беларускіх дзяцей у Польшчы), 1980, №20, с.4-5 (865: с.418-419, №746).
Прыведзены тэкст — апрацоўка Ўладзіміра Ягоўдзіка (689: с.36).
Сакалда (Sokołda) — веска на рэчцы той жа назвы ў Супрасльскай гміне, Падляскае ваяводства.
Жорала — акно, гіблае месца ў балоце.
Longitude:
23.4698
Zoom:
6
Latitude:
53.2477
Культурно-географическая классификация существ:Культурна-геаграфічная класіфікацыя істот:Kulturalno-geograficzna klasyfikacja istot:Культурно-географічна класифікація істот:Cultural and geographical classification of creatures:
Зарегистрированные пользователи видят сайт без рекламы. А еще — добавляют комментарии без проверки, пишут в блог и на форуме, могут настраивать интерфейс сайта под себя.
Registered users see this site without ads, can add comments without pre-moderation, can write in the blog and on the forum, and can customize the site’s interface for themselves.
в мифологии коми-зырян и коми-пермяков опасный для здоровья и жизни северный ветер, воплощение и носитель нечистой силы, душ умерших
Сейчас с нами на сайте 0 users и 1316 гостей.
Приветствуем новых пользователей: asitywod, qassdol, mheeee, Папапам, Андрэй, Hirumo2004, YuliyaVal.
Рекорд посещаемости был зафиксирован незримым летописцем бестиария в 23:04 11 сентября 2021 и составил 8942 человек (и представителей иных видов).
Все материалы, размещенные на сайте, являются интеллектуальной собственностью их авторов. Любая перепечатка допускается только со ссылкой на https://bestiary.us.
Коммерческое использование материалов с сайта без непосредственного разрешения правообладателей запрещено.
По вопросам сотрудничества и размещения рекламы обращайтесь по адресу kot@bestiary.us