Эх, Странник, Странник...
Эх, Странник, Странник...
Вышаў адзін чалавек на двор, дак бачыць ён, што на пругмені* каля яго кабылы ўвіхаецца воўк. Ён зачаў гукаць на яго. Выбегла ўся сям'я, гоняцца за тым воўкам, a воўк нек тым часам ухваціў кабылу за горла i задушыў, а сам уцякаць. Пагналіся тагды ўсе гуртам за воўкам. Воўк перакуліўся цераз кола, павяс* на ём лопнуў, i ён зрабіўся чалавекам. Разгледзеўся тагды той чалавек, адно ж тэта яго сын. А сыну яго да было ўжэ сем гадоў, як ён прапаў. Вот бацька i гаворыць гэтак на сына:
— Чаму ты, сынку, гэтак нас пакрыўдзіў?! Чаму ты задушыў нашу кабылу?
А сын яму адказвае:
— Ці гэтулькі я за сем гадоў шкоды нарабіў, — i пачаў расказваць, як ён жыў з ваўкамі.
Потым пашлі ўсе ў хату, i ваўкалак той пашоў разам з усімі. Але i не пазнаць нават, што з ім гэтак было, толькі быў надта замершы, нішчэмны, худы такі, як шчэпка! Доўга такі не пажыў, змарнеў вельмі (902: с.144; 865: с.178-179, №220).
Вышел один человек во двор, и видит он, что на пригуменье около его кобылы крутится волк. Начал он кричать. Выбежала вся семья, погнались за тем волком, а волк к тому времени схватил кобылу за горло и задушил, а сам бежать. Погнались тогда всей толпой за волком. Волк кувыркнулся через колесо, пояс на нем лопнул, и обернулся он человеком. Разглядел тогда тот человек, что то его сын. А прошло уже семь лет, как сын этот пропал. Вот отец и говорит сыну:
— Чего ж ты, сынок, этак нас обидел? Чего ты задушил нашу кобылу?
А сын ему отвечает:
— Да сколько ж вреда я за семь лет натворил, — и начал рассказывать, как он жил с волками.
Потом пошли все в избу, и волколак тот пошел вместе со всеми. Но и не признать даже, что с ним такое было, только был слишком измученный, тощий, худой такой, как щепка! Долго так не пожил, зачах весь.
Вышаў адзін чалавек на двор, дак бачыць ён, што на пругмені* каля яго кабылы ўвіхаецца воўк. Ён зачаў гукаць на яго. Выбегла ўся сям'я, гоняцца за тым воўкам, a воўк нек тым часам ухваціў кабылу за горла i задушыў, а сам уцякаць. Пагналіся тагды ўсе гуртам за воўкам. Воўк перакуліўся цераз кола, павяс* на ём лопнуў, i ён зрабіўся чалавекам. Разгледзеўся тагды той чалавек, адно ж тэта яго сын. А сыну яго да было ўжэ сем гадоў, як ён прапаў. Вот бацька i гаворыць гэтак на сына:
— Чаму ты, сынку, гэтак нас пакрыўдзіў?! Чаму ты задушыў нашу кабылу?
А сын яму адказвае:
— Ці гэтулькі я за сем гадоў шкоды нарабіў, — i пачаў расказваць, як ён жыў з ваўкамі.
Потым пашлі ўсе ў хату, i ваўкалак той пашоў разам з усімі. Але i не пазнаць нават, што з ім гэтак было, толькі быў надта замершы, нішчэмны, худы такі, як шчэпка! Доўга такі не пажыў, змарнеў вельмі (902: с.144; 865: с.178-179, №220).
Вышел один человек во двор, и видит он, что на пригуменье около его кобылы крутится волк. Начал он кричать. Выбежала вся семья, погнались за тем волком, а волк к тому времени схватил кобылу за горло и задушил, а сам бежать. Погнались тогда всей толпой за волком. Волк кувыркнулся через колесо, пояс на нем лопнул, и обернулся он человеком. Разглядел тогда тот человек, что то его сын. А прошло уже семь лет, как сын этот пропал. Вот отец и говорит сыну:
— Чего ж ты, сынок, этак нас обидел? Чего ты задушил нашу кобылу?
А сын ему отвечает:
— Да сколько ж вреда я за семь лет натворил, — и начал рассказывать, как он жил с волками.
Потом пошли все в избу, и волколак тот пошел вместе со всеми. Но и не признать даже, что с ним такое было, только был слишком измученный, тощий, худой такой, как щепка! Долго так не пожил, зачах весь.
Волколак — в славянской мифологии оборотень, чeлoвeк, вынужденный принимать oблик вoлка
Запісана ў мястэчку Ўселюб Навагрудскага павета Мінскай губерні. Падзеі нібы адбываліся ў вёсцы Крывічы Ўселюбскай воласці.
Записано в местечке Вселюб Новогрудского уезда Минской губернии. Описанные события якобы произошли в деревне Кривичи Вселюбской волости.
Comments
Отправить комментарий